- Önder Tosun
Bu yazıdakı faktları fələstinlilər üçün göz yaşı töküb, Böyük Çingiz Xanı, Hülakı Xanı xəlifəni öldürdüyünə görə «kafir» adlandıranlar utansın. Xəlifəlikdə sərkərdə olmuş Tatarinin bir sözünü sizlərə xatırladırıq. O deyirdi ki, Peyğəmbəri və onun əhli beytini çıxmaqla Allah ərəbləri lənətləmişdir…
Bu günlərdə Türkiyə mətbuatında bir xəbərlə rastlaşdım: «İstanbul hücumunu alqışlayan İsrail ərəbi (fələstinli) Türkiyədə həbs edilib. Türkiyə hökumətinin məlumatına görə, o, İstanbulda partlayış baş verən gün, noyabrın 13-də çəkilmiş videonu sosial şəbəkələrdə yerləşdirib.
O, altı nəfərin həyatına son qoyan və 80-dən çox adamın yaralanmasına səbəb olan hücumu alqışlayıb.
Bu, onun üçün İsrailin cəzasızlığı və icazəliliyi deyil.
Ərdoğanla ərköyün olmayacaqsan!
Termin asanlıqla tuta bilər.
@dictatura_net
************
Tarixi Ərzurum qalası 1916-cı ilin fevralında düşmənin qəfil hücumu ilə təslim olanda bunun Osmanlı ordusundakı ərəb zabitlərinin Çar Rusiyası sərkərdələrinə verdiyi məlumatlardan qaynaqlandığı anlaşıldı (Osman Özsoy, Sultanlıqdan Cümhuriyyətə Qurtuluş Savaşı, s.19).
Əmir Hüseynin oğlu Feysəl ərəblərə belə bir müraciət verir:
«…Oyanın! Osmanlı sultanlığını dağıtmaq üçün əl-ələ vermə vaxtıdır»
(Fahri Belen, 20th Century Ottoman Empire, s.330).
Əmir Feysəl 11 avqust 1919-cu il tarixli məktubu: “Bütün müsəlmanların gözü İngiltərəyə dikilib.
Türk-müsəlman imperiyasının dağıdılmasında əsas qüvvə olan ərəblər indi onların mükafatının nə olacağını bilmək istəyirlər”
(Erol Ulubelen, Türkiyə Britaniya Məxfi Sənədlərində, s.118).
Məkkə əmiri Hüseyn 1917-ci il martın 11-də Bağdadı ələ keçirən general Moda “Bağdadı Turanlılardan (türklərdən) xilas etdiyinə görə Allaha şükürlər olduğunu və ingilislərin uğuru üçün dua etdiyini” bildirəcəkdi (Fahri Belen, Osmanlı İmperatorluğu 20. Yüzyıl, s.303-304).
Kim türkdən baş gətirsə, yüz dirhəm verərəm
İndi müsəlmanlar türklərin başını bir-bir kəsib 100 dirhəm alırdılar.
Türkləri dağıdıb hesabsız-hesabsız sayda dinc sakinləri qırdılar və mübaliğə ilə mal və qəniməti götürüb Mərvə qayıtdılar (Təbəri tarixi / 3-cü cild / səh-343).
Yay gələndə Kuteybə Xorasan şəhərlərinə ad göndərib əsgər topladı. Sonra Talkana hicrət etdi.
Şahrek Talkan şahı idi. Neyzek ilə müttəfiq idi. Quteybənin gəldiyini eşidib qaçdı.
Kuteybə Talkana daxil olanda onun qövmünü qılıncdan keçirməyə hökm etdi.
Nə qədər bacarsalar, qıracaqdılar.
Bunun üzərinə Quteybənin əsgəri hesabsız adamı öldürdülər
(Təbəri tarixi / 3-cü cild / səh-343).
Quteybə dedi:
— Vallah, ömrümdən üç kəlmə deməyə vaxt qaldığını desələr, deyərdim: Uktülühu uktülühu uktülühu (Hamısını öldür, hamısını öldür, hamısını öldür). Bunun üzərinə onunla birgə Neyzeki və iki qardaşı oğlu, biri Sol, o birisi isə Osman idi.
Onunla bağlı olanların hamısını öldürdülər. Sayları 700 nəfər idi. Dedi, başlarını kəsib Həccacın yanına göndərdilər (Taberinin tarixi / 3-cü cild/ səh-347).
4 fersenk yolunun hər iki tərəfindən qoz ağaclarının budaqlarına kişilərin asıldığı barədə məlumatlar vardı. Oradan köçərək Mervalarüdə yerləşdirildi.
Oradakı məlik qaçdı. Kuteybə də iki oğlunu götürdü və qalan şəhərin ağaları itaət etdilər (Təbərinin tarixi / 3-cü cild / səh-344).
Həmçinin qənimətin beşdə birini Həccaca göndərməklə Səmərqədin fəthini elan etdi. Haccac bu xəbəri eşidib sevindi. Quteybə Mərvə qayıtdı. O, qardaşı Abdullanı Səmərqəndə əmir təyin etdi. Əsgərlərindən bir neçəsini onun yanında qoyub lazımi döyüş ləvazimatlarını ona verdi və Abdullaha dedi: Səmərqəndə girmək üçün kafirlərdən heç birini (türk olanları) şəhərə girməyə qoyma, əlinə bir parça palçıq verib o palçığın üstünə möhür vur (Təbəri tarixi / 3-cü cild / səh 33).
Bu müharibələrin birində ət-Taberinin bütün təfərrüatları ilə nəql etdiyi kimi, bir dəfə Əbdürrəhman b. Müslim 4000 əsirlə Quteybənin yanına gəlmişdi. Əbdürrəhmanın bu qədər türk əsiri ilə gəldiyini görən Kuteybə dərhal taxtının götürülməsini və bir meydanda qurulmasını tələb etdi.
Qürurlu bir hava ilə taxtında əyləşən Kuteybə bu türk əsirlərindən min nəfərini sağına, minini soluna, minini arxasına, min nəfərini isə qabağına düzməyi əmr etdi, sonra da ərəb əsgərlərinə tərəf çevrildi. Ərəb əsgərləri və bu türklərin başlarının qılıncla kəsilməsini əmr etdi.
Zalım, zorba, amansız ərəb sərkərdəsinin bu əmriylə türklərin başı, qolları, bədənləri olan bir qan gölünə çevrildi.
Bu müharibələrdə öldürülən türklərin sayca həddi-hüdudu yox idi.
Əslində, bu vəhşiliklə az qala qürur duyan ərəb şairi Kaah əl-Əşkari belə demişdi:
“Kaza və Facfac qarşısında qorxu içində bir-birinə sarılan zavallı türkləri öldürdüyünüz gecələri xatırlayın. Hamını qılıncdan keçirdiniz.
Yalnız ata minmək üçün çox kiçik olan uşaqlar qalmışdı.
Minənlər də o vəhşi atların belində yük kimi idi (Ziya Kitapçı, İslam və Türklər Tarixi, Səhifə 314).
“… 57-ci alay 180 hündürlükdəki təpəni, 27-ci alay isə Qırmızı silsilənin çox hissəsini geri aldı. Amma sol cinahdan xəbər yoxdu.
Buraya göndərilən 77-ci ərəb alayı 27-ci alayın sol batalyonu ilə birlikdə düşməni dənizə doğru sıxışdırmalı idi.
Məhz bu təzyiq Anzakları dənizdən kənara çıxarmağa imkan verəcəkdi.
M.Kamal gün çıxanda çox üzücü və təəccüblü bir hadisə ilə qarşılaşaraq cəbhə xəttini səngərlə təftiş edərək, atəş altında olan əsgərlərinin vəziyyətini araşdıraraq Köcədərə gəlmək niyyətində idi.
Çanaqqalada bir daha yaşanmayacaq bir hadisə ilə rastlaşacaqdı…
Gün açılırdı… Telefon bağlanmamış 77-ci Alayın 1-ci Batalyonunun komandiri mayor Hacı Mehmet Emin bəy gəldi. Gözləri ağlamaqdan qızarmışdı.
“Cənab,” dedi, “… utanıram, təəssüf ki, bizim alay çil kimi dağılaraq döyüş meydanından qaçıb…”
— «Sən nə deyirsən?»
-«… Alay komandirini tapa bilmədim. Sənin burada olduğunu eşidib məlumat verməyə qaçdım».
Mustafa Kamal bu vicdanlı əsgəri Trablusda müstəmləkəçi italyanlarla vuruşduğu günlərdən tanıyırdı. O, bir cinahı idarə edirdi. Gecələr sol tərəfdən niyə məlumat olmadığı, anzakları niyə dənizə qovmaq mümkün olmadığı aydın oldu. Döyüş meydanından qaçmaq bağışlanacaq cinayət deyildi. Hörmətli Hacı Mehmet Eminə, “Kocadərənin qərbində alayı toplayın…”, “… Yenə qaçan olsa, güllələyin!” dedi.
Ərəb əsgərlərinin bəzi rəftarları və vərdişləri diviziyadakı türk əsgərlərini təəccübləndirdi… Amma ən çox bu adamların çoxunun öz yoldaşlarını atəş altında qoyub qaçması onları təəccübləndirdi. Onlar başqa millətin, çox fərqli bir torpağın övladları olduqlarını hər gün daha yaxşı və daha dərindən anlayırdılar (Yaş, s:296-297 / Yenə orada, 4-cü fəsil, 75, 76 və 77-ci dipnot, s:623. Turqut Özakman yuxarıda adı çəkilən dipnotları M. Kamal kimi Çanaqqala döyüşlərində iştirak etmiş komandirlərin şəkilləri kimi yazmışdır. Fahrettin Altay, Şefik Aker, İzzettin Çalışlar yuxarıda adı çəkilən şəxslərin hesabatları və xatirələri və müşahidələri əsasında).
Sultan Mehmet Reşat bir tərəfdən Türk Ordusunu səfərbər edərkən, digər tərəfdən xilafət ünvanından istifadə edərək, 11 noyabr 1914-cü ildə “Cihad-ı Müqəddəs” elan etdi. O, müqəddəs müharibəni elan etməklə İslam dünyasını ümumi düşmənə qarşı birgə müharibəyə qoşulmağa çağırıb. Lakin Məkkə əmiri Şərif Hüseyn Hicazdakı müqəddəs müharibəyə razılıq vermədi. Şərif Hüseynin əsas məqsədi ərəblərin şahı olmaq və xilafəti ələ keçirmək idi. 1915-ci ilin iyulunda İngiltərənin Qahirə Baş Qubernatoru Ser Henry McMahon ilə Ərəb İmperiyasının qurulması üçün nəzərdə tutulmuş sərhədi Şerif Hüseyn arasında edilən ilk sövdələşmədə şimalda Mersin, Adana, Birecik-Urfa-Mardin, İran sərhədinə qədər, şərqdə Fars körfəzi, cənubda Aden bazası istisna olmaqla Hind okeanı sahilləri və Qırmızı dənizin əhatə olunması müzakirə edilmişdi. Qərbdə Aralıq dənizi (Mersinə qədər) sahilləri (Hicaz, Asir, Yəmən Cəbhəsi ve Liviya Əməliyyatı (1914?1918), Birinci Dünya Müharibəsində Türk Tarixi, Cilt VI Gnkur. ATASE Başkanlığı Hərbi Tarix Yayınları, Seriya No: 3, Ankara, Gnkur. Mətbuat Evi, 1978, s. 151.152).
1918-ci ilin sentyabrında Türk ordusunun Tafas geri çəkmə əməliyyatı zamanı Lourens kin və qəzəbini cilovlaya bilmədi. Bilirdi ki, indi türkləri heç nə xilas edə bilməz. O, bütün varlığı ilə özünü o qanlı qırğına verdi. O, dəhşətli şəkildə qışqırırdı. O, dəli kimi qışqırdı. O, türk əsgərinin üzünə süngü vurub, yıxılan ölüləri ayağıyla tapdalayırdı. Lourensin təhriki ilə ərəb əsgərləri Derada tərk edilmiş xəstə qatarda bütün yaralı və xəstə türkləri amansızcasına qətlə yetirdilər (Yəni orada; s.173 — Willy Bourgeois; Çeviri: Nusret Kuruoğlu, Lawrence, İstanbul, 1967, s. 135-136).
Türk Ordusu Dera və Dəməşq istiqamətində şimala çəkilərkən, Dera Tafas kəndi ətrafında Lourens yanındakı ərəb qoşunlarına hücum etdi. Döyüşçülər! Aranızda ən yaxşınız ən çox türkü öldürəndir. Siz əsir düşməyəcəksiniz. Təslim olmaq istəyən hər kəsi öldürəcəksən. Hamısını öldürün! Hamısını öldürün!? Sonra ərəb sərkərdələri olan Təllal, Auda və Nasır bədəvi əsgərlərinə eyni şəkildə dedilər: “Əsir götürməyin! Bütün türkləri öldürəcəyik! — deyə mr etdi və icra etdi. Həmçinin Təllal geri çəkilmiş türk əsgərlərini təqib edərkən, «Su, su» deyən türk əsgərinin başına güllə vurub öldürdü və yol boyu gücdən düşmüş digər türk əsgərlərini adamları ilə birlikdə amansızcasına qətlə yetirdi (Metyu Eden; Çevirmen: Kemal Kutlu, The Cinayeti Casus Lourens, Bayrak Yayınları, Çağaloğlu / İstanbul, 1991, s. 170).
Şimali Ərəb Ordusu ilə qarşı-qarşıya olan Camal Paşa komandanlığında 4-cü Türk Ordusu Deradan şimala Dəməşqə doğru çəkilməyə başladı. O, Lourensin təxribatı ilə yol boyu geri çəkilib taqətdən düşmüş türk əsgərlərinə amansızcasına hücum edir, arxadan xəncərləyirdi (Hicaz, Asir, Yəmən Cəbhəsi və Liviya Əməliyyatı (1914,1918), Birinci Dünya Müharibəsində Türk Tarixi, VI cild Gnkur. ATASE Başkanlığı Hərbi Tarix Nəşrləri, Seriya No: 3, Ankara, Gnkur. Mətbuat evi, 1978, səh. 367).
Xaçlılar Suriyaya gələndə türklərə qarşı misirlilərlə birləşməkdən çəkinmədilər. Xaçlı ordusu Antakyada türklərə hücum edərkən, Misir ordusu da Qüds şəhərini həmin türklərdən almağa çalışırdı.
Nəhayət, türklər məğlub olub Antakya alınanda səlibçilər sevinclə misirlilərin üzərinə yürüş edərək (Müqəddəs Beyti) onların əlindən geri aldılar (Fransız tarixçisi, Xaçlılar tarixinin son böyük mütəxəssisi Rene Grousset, Bilan de historia adlı əsərində, 1946 Paris nəşri, səh. 214. Sitat: İsmail Hami DANIŞMENT-Tarix Həqiqətləri kitabı 1979-cu ildə İstanbulda nəşr olunmuş-Səhifə: 377-378-379- 380-381-382-383-384-385).
Fatimi xəlifəsi (Elmüstali Billah Ebu-l Kasım Əhməd) 1097-ci il Qriqorian hadisələrindən bəhs edərkən türklərə qarşı xaçlılarla birləşmək zərurətini belə izah edir:
— Türklərin öz hökmranlıq bölgələrində və xüsusilə Suriyada nə qədər irəlilədiklərini görən Fatimilər nəhayət bu axını dayandırmağa qərar verdilər. Həmin tarixdən bir il əvvəl Müstəli Əfdalın komandanlığı altında böyük qüvvələr göndərdi və səlibçilər türklərlə döyüşərkən onlara türk fatehlərinə hücum etməyi əmr etdi (XVIII əsr fransız tarixçisi Professor Mailly, Lesprit de Croisades, 1780-ci il Paris nəşrinin 4-cü cildinin 116-cı səhifəsi Sitat: İsmail Hami DANIŞMENT-İstanbulda 1979-cu ildə nəşr olunan Tarixi Həqiqətlər kitabından-Səh.:377-378 -379 -380-381-382-383-384-385).
Bu dəhşətli nifrət və kin-küdurətin fəlakətli təzahürləri təkcə ərəb-səlibçi ittifaqları ilə məhdudlaşmırdı, səlibçilərin Antakya qarşısındakı məşhur adamyeyənliyi ərəbləri sevindirdi! Aclıqdan əziyyət çəkən səlibçilərin ərəblərin köməyindən əvvəl türk şəhidlərini məzarlarından çıxarıb kabab kimi bişirməsi tarixin həmişə qorxu və lənətlə xatırlayacağı vəhşiliyin xatirəsidir.
Bir gün min beş yüz şəhidin cənazəsi çıxarıldı və üç yüz nəfərin mübarək başı kəsilərək Misirdə türklərə qarşı birləşməyə gələn “İslam xəlifəsi”nin nadürüst elçilərinə göstərilirdi.
Məşhur səlibçi tarixçi Guillaume de Tyr Latın tarixinin Fransızca tərcüməsi «Historia de Rebus gestis in partibus transmarinis»-in 1879-cu il Paris nəşrinin birinci cildinin 165-ci səhifəsində bu təsvirin qarşısında ərəb elçilərini təsvir edir: Bu mənzərəni gördükdə düşmənləri (=türklər) öldüyü üçün çox sevinirdilər…
“Bütün cəsədləri bir çuxura atdılar və kəsilmiş başları sayaraq onların nə qədər olduğunu bilmək üçün düşərgəyə gətirdilər. Yalnız Misir xəlifəsinin səfirlərinə məxsus dörd ata yüklənmiş başlar sahilə göndərildi (İsmail Hami DANIŞMENT- 1979-cu ildə İstanbulda nəşr olunan Tarixi Həqiqətlər kitabı-Səh.:377-378-379-380-381-382-383-384-385).
“Osmanlı xidmətində olarkən ərəb zabit və məmurlarının böyük əksəriyyətinin dövlət əleyhinə, bəzilərinin isə daha təsirli şəkildə agent kimi fəaliyyət göstərdiyi müəyyən olundu. İş bununla da bitmədi. Baş Assambleyadakı, yəni Osmanlı Parlamentindəki ərəb nümayəndələri tam casus kimi çıxış etdilər, Məkkə şərifinə göndərdikləri məktublarda “Dərhal Məkkənin idarəsini ələ keçirib ərəb üsyanına rəhbərlik etsinlər” deyirdilər (Məktubun tarixi: 12 fevral 1911)? (Ergün Noyılmaz, Teşkilat-ı Mahsusa, İstanbul, 1979: 83).
Birinci Dünya Müharibəsi zamanı Mədinənin mühafizəsi ilə məşğul olan Fəxrəddin Paşa və əsgərləri üç ilə yaxın davam edən bu missiyada öz yeməklərini xalqla bölüşdükləri üçün yeməksiz qalmışdılar. Fahrettin Paşa ərzaq qıtlığı səbəbindən orduya müraciət edərək çəyirtkə yeməyə icazə verir. O, özünün də çəyirtkə yediyini bildirib.
O, reseptini xüsusi çəyirtkə menyusunu da qeyd etməklə izah etdi. «Dünən masamın üstündə bir tava çəyirtkə qızartması var idi. Dostlarla ləzzətlə yedik.
Çox dadlı idi. Xüsusilə zeytun yağı və limon salatı çox gözəldir. Əgər daha çox çəyirtkə toplaya bilsəniz, onları mənə göndərin. Türk əsgərləri qida baxımından bədəvilərdən heç bir yardım görmürlər.
Onlar ərəblərdən heç bir kömək görmürlər. Tarix həvəskarları bilir, ərəblər Osmanlıları ingilislərin hiylələrinə inandıqları halda onları öz torpaqlarından çıxarmaq istəyirdilər. Ərəblər xaincəsinə, həmişə arxadan vururlar, Anadoluya dönmək üçün yola çıxan əsgərlərimizin keçəcəyi yerlərdə su quyularına zəhər atırdılar. Əslində, onların vəhşiliyi o həddə çatmışdı ki, yaralılar və geri çəkilən silahsız müdafiəsiz yaralılardan ibarət xəstəxana bölüyünə hücum etdilər və Osmanlı əsgərləri qızıllarını udub qarınlarında gizlədirdilər. Ərəblər onları öldürərək bağırsaqlarını yararaq vəhşicəsinə qətlə yetirirdilər.
TÜRK ƏSGƏRİNƏ MEHMETÇİK ADI MƏDİNƏNİN MÜDAFİƏSİ ÜÇÜN VERİLİB? Hulusi ŞENEL
1916-cı ilin yayından ərəb məsələsi ingilislərin xeyrinə dəyişdi. İngilislərə bircə şey qalmışdı ki, fəaliyyətlərini hazırlanmış prinsiplər üzərində davam etdirsinlər. Ərəblərlə bu münaqişə ingilislər üçün o qədər yaxşı nəticə verdi ki, Misir yürüşü kimi tanınan bu ekspedisiyanın sonrakı mərhələlərində ingilislər sanki öz ölkələrində döyüşürmüş kimi əlverişli şəraitdə vuruşurdular. Türklər isə vətənlərinin bir hissəsində düşmənçilik hissləri bəsləyən yerli xalq arasında bilavasitə döyüşmək məcburiyyətində qaldılar (Liman von Sanders, Five Years in Turkey s.178).
“Türk toplumunun Yəməndə şəhid olan türk əsgərləri üçün ən azı türk şəhidliyi olmalıdır. “Lakin hətta İngiltərənin də Yəməndə şəhid məzarlığı var”. (Türkiyənin Yəmən səfiri Türel Özkarol, 2005).
Lourensin qızılla alıb topladığı ərəblər yarımadanın hər yerində bir-bir Osmanlı əsgərlərini və Xüsusi Təşkilat agentlərini ovladılar. Bu kütləvi qətllər bəzən hətta Lourensdə də ikrah hissi doğururdu
(Tuncay Özkan: History of a Secret Service, 1997:44-45).
Yəməndə itirdiyimiz türk əsgərlərinin sayını daha çox kitablarda, sənədlərdə və müşahidələrdə axtardım. Fərqli rəqəmlər ortaya çıxdı. Ümumi rəqəm 300 mindir! Ensiklopediyadakı qeyd itki miqyasını izah etmək üçün rəqəmi lazımsız edib: Tarix Yəməndə ölən türklərin sayını bilmir və öyrənməkdən qorxur!? (Mustafa Balbay, Yəmən Türklər Qəbiristanlığı, İstanbul, 2005).
Fələstin bayrağı ilk dəfə 1916-cı ildə Osmanlı İmperiyasına qarşı ərəb üsyanının simvolu olaraq Şərif Hüseyn tərəfindən hazırlanmışdır. Daha sonra 1964-cü ildə bayraq Fələstin Azadlıq Təşkilatı tərəfindən Fələstin xalqının bayrağı, 15 Noyabr 1988-ci ildə isə Fələstin Azadlıq Təşkilatı tərəfindən Fələstin Torpaqlarının bayrağı kimi elan edilmişdir.
Bayraq üç bərabər ölçülü zolaqdan ibarətdir. Bu, bayraqda mərkəzləşdirilmiş həddindən artıq sol nöqtəsi olan ikitərəfli üçbucaqla tamamlanır. Bayraq Qərbi Sahara və İordaniya bayraqlarına çox bənzəyir.