YAŞLI TÜRK ANASI QATARIN ARXASINCA FƏRYADLA QAÇIR: «Əhmədimi gördünmü? MƏNİM ƏHMƏDİMİ GÖRDÜNÜZMÜ? FALİH RİFKİNİN SÖZLƏRİ DAHA TƏSİRLİDİR: «ƏHMƏDİNİ GÖRMƏDİK. Heç kim görmədi. ÇÜNKÜ ONU QUMARDA QEYB ETDİK»…
Əziz dostlarım!
Birinci Dünya Müharibəsi illərində bugünkü sərhədlər daxilində Anadolu və Rumelidə yaşayan əhalimizin sayı təxminən 12 milyon nəfər idi. Birinci Dünya Müharibəsinin sonunda bu rəqəm 8 milyona enmişdi. Bu əhalini təşkil edənlər, ümumiyyətlə yaşlılar, uşaqlar, qadınlar və əlillər idi.
Atatürkü araşdıran yazıları ilə tanınan «Bozkurt» müəllifi H.C. Armstronq, əsarət illərində «Türkiyə necə doğuldu» kitabında ərəblərin türklərə münasibətini və hərəkətlərini belə anladır: “Bəzən türk əsgərləri keçib Bağdada gedirdilər. Ərəblər bunlara diqqət edir və bacardıqları zaman onları öldürdülər, ya da qarət edirdilər. Bu səbəblə yolda bir çox türk əsgərinin cəsədinə rast gəlirdik. Yolda boğazları kəsilmiş vəziyyətdə qalmışdılar. Anadoludakı arvadları isə bu zavallıları səbirsizliklə gözləyirdilər və onlardan bir xəbər eşitmək üçün çırpınırdılar. Az yemək verilən, pis idarə olunan və köhnəlmiş paltar geyinən türk əsgərlərinin azadlığı bizim əsarətmiz qədər pis idi!”
Zeytun dağını oxuyarkən Birinci Dünya Müharibəsinin sonunda qatar stansiyasında qaçan qoca bir türk ananın ürəkdən ağladığını hiss edə bilərsiniz: «Əhmədi gördünmü? Əhmədimi gördünmü?»
Məkkə və Mədinədən, Bağdaddan, Qüdsdən, Şamdan, Livandan, Beyrutdan və Hələbdən ayrılanlardan Falih Rıfkının sözləri daha acıdır: “Xeyr, Əhmədini görmədik. Heç kim görməyib. Çünki Əhmədini qumarda itirdik».
Təəssüf ki, Atatürkün öldüyü gündən başlayan özünütənzimləmə siyasəti, bizləri Türkiyə Cümhuriyyətini, Türk olma şüuruna malik olmayan və Ulu Öndər Atatürkün dediyi kimi «qəflət və dəlalət, hətta xəyanət içində olan» hökumətlərin həll edə bilməyəcəyi böyük problemlərlə üz-üzə qoydu.
9 sentyabr 2021, saat 02.00
TANER UNAL