Hər il iyulun 1-də “WhatsApp” vasitəsilə “Ümumdünya Bakılılar Günü” adlanan qondarma bayram münasibətilə mənə çoxlu təbriklər və virtual açıqcalar gəlir. Rəsmi bayramlar arasında belə bir gün yoxdur və dünyanın müxtəlif yerlərindən açıqcalar və videoçarxlar göndərən bir çox həmyerlilərim 1 iyul tarixinin haradan “Bakı Günü” kimi qeyd olunduğu və ilk dəfə kimin olması ilə maraqlanmadan bu təklifi irəli sürüblər.
Niyə başqa gün yox, məhz 1 iyul? Bəs ideyanın müəllifi kimdir?
Yəqin ki, bu tarixin arxasında gizlənən planının mahiyyətini öyrənəndə çoxları təəccüblənəcək.
1918-ci ilin yayının əvvəlində hələ də Birinci Dünya Müharibəsi cəbhələrində vuruşan Vladimir Lenin və Almaniya bolşeviklərin almanları (Çar Rusiyasının düşməni) neftlə təmin etməsi müqabilində Bakının Rusiyanın tərkibində qalması barədə razılığa gəldilər. Yəni öz neftimizlə ödəyərək, bizi və şəhərimizi satmağa qərar verdilər. Rus yox, alman yox, bizim — indi gənc respublikanın xalqına xidmət etməli olan Azərbaycan nefti bizi satdı! Onlar yeni yaranmış dövlətlərinin həm paytaxtını, həm də təbii sərvətlərini xalqın əlindən almaq qərarına gəldilər.
1918-ci il iyunun 27-30-da İslam Qafqaz İslam Ordusu Göyçay yaxınlığında Şaumyan-daşnak qoşunlarını məğlub etdi. Bakıya gedən yol açıq idi. İyunun 30-da çaxnaşma içində Lenin Stalinə teleqraf göndərdi ki, təcili olaraq Tiflisdəki alman diplomatik nümayəndəliyi ilə danışıqlara başlasın və onları türk müttəfiqlərinə təzyiq göstərməyə və Nuru Paşanın Bakıya hücumunu dayandırmağa razı salsın.
Teleqram alındı və ertəsi gün — diqqət, 1 iyul (!!!) — Stalin Leninin təklifini dərhal Almaniyanın Tiflisdəki baş konsulu Fridrix fon Şulenburqun diqqətinə çatdırdı və onlar, “Bakının Rusiya şəhəri olaraq qalacağına” razılaşdılar.
Həmin gün qeyri-müsəlman əhali Bakıda sevinirdi! “Bakı – əbədi Rusiyanındır!” plakatları asıldı. Alman müttəfiqlərindən hücumu dayandırmaq tələbi alan Nuru paşa isə nə onlara, nə bolşeviklərə, nə ağqvardiyaçılara, nə daşnaklara, nə də heç kimin sözünə qulaq asmadı və Bakıya doğru Azadlıq kampaniyasını davam etdirdi.
Və “Bakılılar günü” kimi iyulun 1-i ilk dəfə bir neçə il əvvəl Odnoklassnikdə… müəyyən bir Arsen Petrosyan tərəfindən elan edildi. Və sonra bu tarix sosial şəbəkələrdə yayıldı. Eyni Arseni «Miatsum» qruplarında dəfələrlə görüblər. Əgər o, Azərbaycan xalqının tam qış yuxusuna getdiyinə əmin olduğuna görə, təəccüblənmədim, yəqin ki, ümumiyyətlə, martın 31-ni təklif edərdi.
İyulun 1-i haqqında bilirdinizmi? Çox az adam bilir…
Hesabda olan budur. Bəzi zəkasız soydaşlarımız isə yemə aldanıblar! Miatsum tərəfdarının təklif etdiyi və Bakının Azərbaycan şəhəri olmaqdan çıxdığı günə təsadüf edən tarixdə qeyri-rəsmi bir günün belə qeyd olunmasını qəbuledilməz hesab edirəm.
Təbii ki, mən buna qadağa qoya bilmərəm — 1 iyulu qeyd edib-etməmək hər kəsin öz seçimidir. Amma hökumət Bakı gününün tarixini təyin edənə qədər şəxsən mən bu günü sentyabrın 15-də qeyd edəcəm!
Bundan sonra mənim üçün bu tarix Bakı günüdür.
Nurani Qasımova Tofiqəxanım
Mətn: Vüqar Seyidov
P.S. 15 Sentyabrı Bakı Günü, Bakımızın azad edilməsi günü kimi rəsmi və ya qeyri rəsmi elan edin. 1 iyulu «Bakılılar günü» keçirənlər isə ermənidir! Bunu da biz deyirik…