Xaqani Ədəboğlu
AVMVİB Mətbuat Xidmətinin rəhbəri
Hər yer Qarabağ, hər gün Qarabağ, hər kəs Qarabağ…
(Əvvəli: https://fedai.az/?p=15717, https://fedai.az/?p=15785, https://fedai.az/?p=15941&fbclid=IwAR0bMF2DOmPuPY7WC-Oa3XNal2RAq1LPOg-dtaHr8KBz8w0vsHEjrs27xko)
IV YAZI
2016-cı ildə baş vermiş Aprel döyüşlərindən sonra problemin memarı olan Rusiya Lavrov planını irəli sürdü. Bu plan Dağlıq Qarabağ ətrafındakı beş rayonun — Ağdam, Füzuli, Cəbrayıl, Zəngilan və Qubadlı rayonlarının Dağlıq Qarabağın statusu ilə bağlı heç bir şərt qoymadan Azərbaycana verilməsini nəzərdə tutur. Bunun əvəzində Azərbaycan və Türkiyə yalnız Ermənistana gedən yolları açmalıdır. Bu yollar Ermənistandan çox Rusiyaya lazımdır.
Birincisi, Rusiyanın Yaxın Şərqdəki mövcudluğunda Ermənistan əlavə problemə çevrilib.
İkincisi, Rusiyaya tətbiq olunan embarqoda Ermənistanın artıq yük olması nəzərə çarpacaq dərəcədə ağırlaşıb.
Üçüncüsü, Rusiyanın borc əvəzinə Ermənistandan götürdüyü sənaye müəssisələrinin işləmə perespektivləri yoxdur.
Dördüncüsü isə, Rusiya Gürcüstanda itirdiyi mövqeni Azərbaycanda da əldən versə bu onun Qafqazdakı mövcudluğuna son qoya bilər. Bu da ABŞ-ın planına tam uyğun olaraq cənubdan sıxışdırılaraq çıxarılmasına səbəb olar.
Rusiyanın Ukraynadakı işğal ərazilərində əsil mahiyyəti artıq üzə çıxmaqdadır. Krımda əhali, istərsə də yerli Krım tatarları bölgədə onların varlığını istəmirlər, işğaldan sonra yarımadada sosial – iqtisadi vəziyyət kəskin pisləşib. Rusiyanın Krım tatarlarına qarşı represiv münasibəti vəziyyəti daha da gərginləşdirib. Ukraynalı jurnalist Sergey Rudenko yazdığı məqalədə deyilir: “Krım tatarlarına qarşı mübarizənin nəyə gətirib çıxaracağını Putin anlamır. Bölgədə 30.000 nəfər tatar yaşayır. Bu da əhalinin 10 faizi deməkdir”. Putin Krım tatarları üçün həmişə işğalçı olaraq qalacaq və adı İosif Stalinlə birgə anılacaq”.
Müəllif yazır: ”Məclisin liderləri bəyan ediblər ki, Ukrayna Milli Qvardiyası tərkibində “Krım” batalyonu yaradılıb. Bura 560 nəfər tatar daxil olub. Rüfət Çubarovun dediyinə görə batalyonun konsepsiyası hazırlanıb və prezident Poroşenkoya təqdim olunub. Onun vəzifəsi Krım sərhədlərini qorumaqdır. Digər Krım- tatar hərbi birləşməsi olan “Əsgər” isə Xerson vilayətində yerləşib”. Ukrayna da bu işğal faktı ilə barışmayıb və bölgədə Rusiyanı yaxşı heç nə gözləmir. Üstəlik, Rusiya daxilində də iqtisadi-inzibati çökmələrin qaçılmaz olduğu və bir çox Federasiya subyektlərində mərkəzdənqaçma meylləri güclənib. Rusiya vəziyyətin gərginliyini nəzərə alaraq son zamanlar sərhədlərindən uzaq olan münaqişələrdən imtina konsepsiyası hazırlayıb. Belə münaqişələr Dnestryanı və Qarabağ münaqişələridir. Dnestryanı ilə ilkin münasibətlərini elan etsə də, Qarabağda referendumla bağlı təklif planı var. Bu təkliflə Fransa və ABŞ -ın da ilkin razılığı alınıb. Həmsərdlər bunu ən optimal variant kimi qəbul etsələr də, Azərbaycan bu variantı qəbul etməyəcək. Rusiya bu təqdirdə Azərbaycanı yenidən təcəvüzkar kimi tanıtmağa çalışacaq.
ATƏT-in həmsədrlərindən olan Fransa Xüsusi Xidmət orqanları isə ölkədə baş verən partlayışlarda “rus izi”ni tapdıqlarını bəyan etdilər. Terroristlərdən iki nəfəri Rusiya vətəndaşıdır və Çeçenistan DİN-nin elit hissəsində xidmət ediblər. Ramzan Kadırova bağlıdırlar. “Bataksan” teatrına hücumda iştirak etmiş bu şəxslərin zərərsizləşdirilməsi və tutulması üçün tədbirlər görülür (“Информационный портал Украины”). Bu fakt və ABŞ-la Suriyadakı qarşıdurma həmsədr ölkələr arsında münasibətlərin ziddiyyətli olmasını sübut etməyə yetərlidir. Bu üçlük özləri münaqişə həddindədirlər. Yaxın Şərqdə faktiki olaraq erməni – kürd terror şəbəkəsi Rusiyanın nəzarətindədir. PKK-ASALA razılaşmasının Rusiyanın istəyi ilə baş tutması, kürd terrorçularla rusların Suriyadakı işbirliyi və onlara silah ötürməsi deyilənləri sübut edir. Eyni üslubu ABŞ da təkrarlayır. Hər iki ölkənin maraqları bölgədə toqquşur. Ona görə də bölgədə sülhün yaranması mümkün olmayacaq və eyni senarinin bizim ərazilərdə təkrarlanmasına yol verə bilmərik. Rus politoloqu A. Piontovskiyə görə: “Putinin Suriyaya girdiyi dövrdə 17 səhra komandiri öldürüldü və Rusiyaya İŞİD daha gəlməyəcək. Amma Putinin B. Əsədə yardım üçün getməsini hamı bilir”. Politoloq Rusiyanın Suriyadan çəkilməsini SSRİ-nin Əfqanıstandan çəkilməsiylə müqayisə edərək yazır. “SSRİ Əfqanıstandan girdikdən sonra 10 ilə, Rusiya isə 5 ay ərzində laxladı”. (“Replyua” 15.03.2016).
Hazırda Rusiya iqtisadi böhrandan daha çox federal subyektlərdə milli münqaişələrin yaranmasından qorxur. Daxildə federasiya subyektləri, hətta diyar və vilayətlər də Moskvanı “yedirtməkdən” imtina etməyə can atır. Bu dalğanın qalxmasına bəlkə də sayılı illər qalıb. Bu da imperiyanın çöküş simptomlarındandır. Rusiyanın ətraf ölkələrə səpdiyi separatizm toxumları geniş Rusiya ərazilərində bol “məhsul” verəcəkdir. Məhz bunu bilən xəyanətkar erməni cəmiyyəti, bu dəfə Rusiyaya xəyanət edərək Qərb qarşısında əlavə dvidentlər qazanmağı planlaşdırır və bu Qərbə sərf edən ən optimal variantdır. Bunu diqqətdən qaçırmamalıyıq. Çünki ermənilər Kalantaryan – Lavrov və Rusiyada dövlət qollarına sızmış erməni lobbisinin xəttiylə imperiyanın “çökmə planı”ndan xəbər tutublar. Ona görə də ölkədə rusofobiyaya geniş meydan verilib. Avropaya inteqrasiya ilə bağlı geniş araşdırmalar aparılır. S. Sarqsyan Rusiyadan xəbərsiz AB ilə assosiativ üzvlük barədə danışıqlar aparmışdı. Paşinyan isə özünü Qərbə «qərbpərəst» kimi sırımağa çalışmaqdadır.
“Коммерсантъ” (26.04.2016) yazır: “Hazırda Moskva ilə İrəvanın münasibəti “quyruq bulayan köpəyə” bənzəyir. Düşünmək lazımdır ki, SSRİ dövründəki kimi Moskva istədiyi respublikanın rəhbərliyinə nəzarət edə bilməz. Bu liderlərin hər birinin qırmızı xəttlə bağlı sərhədləri özləri müəyyən edir” — bu sözləri nəşrin müxbirinə S. Sarqsyanın tövrləri ilə bağlı dosent, Beynəlxalq məsələlər üzrə ekspert Sergey Markedonov deyib. O, Sarqsyanın vəziyyətini analiz edərək bunları söyləmişdi: “Bu vəziyyətdə danışıqlara getmək siyasi intihara bərabərdir. Sülh prosesləinin başlanması üçün güclü motivlər lazımdır, o isə hələlik yoxdur”…
Beləliklə, Sarqsyan öz kürsüsünü Qarabağa qurban verdi və erməni lobbisi saxta «demokratik» oyunla dünyanı aldatmaq üçün Paşinyanı hakimiyyətə gətirdi. Əslində Paşinyan da Sarqsyan oynayan havaya oynamaqdadır. Yəni bu münaqişədə İrəvandan asılı heç nə yoxdur.
Rusiyanı gözləyən məchul gələcəkdən çox şey asılıdır. Çünki o, regionda öz maraqlarından əl çəkməyincə bölgədə sülh və əminamanlıq olmayacaq. Faktiki olaraq, forposta çevirdiyi Ermənistan Qarabağın işğalını düşünməkdənsə, məhv edilmiş dövlətçiliklərini düşünsünlər. “Yatdıqları kölgənin özlərinə məxsus olmadığını” gec də olsa anlayıblar. Beynəlxalq aləmin Ermənistana qarşı tədbir görməməsinin kökündə dayanan başlıca amil elə Rusiyanın irəli sürdüyü «həlli mümkün olmayan münaqişə» tezisidir. Bu gün biz o torpaqları ermənilərə versək belə Rusiya razılaşmaz. Çünki qurduğu tələdə iki ölkəni girov saxlamağa çalışır və ağılsız ermənilərin sayəsində bacarır.
Çünki Rusiyanın hərbi platsdarmı və forpostu olan bir əyalətinə sanksiya tətbiq etmək gülüş doğurar. Dünya dərk etməkdədir ki, Rusiyanın təhlükəli imperiya maraqlarını dəf etməyin yolu Cənubi Qafqazdan keçir. Amma bu yola açılan qapının “açarı” Ermənistan deyil. Bu yanlışa yol versələr, bölgə üçün faciəli nəticələrə yol açmış olarlar və qarşıdurmalar qaçılmaz olar.
Osmanlı və Rusiya imperiyalarının çöküşüylə minilliklər boyu “Kornif məbədi” fahişəliyindən savayı tarixi nailiyyəti olmayan bir xalq özlərinə aid olmayan ərazilərdə dövlət qurmaları onların iştahasını artırıb. İndi də Rusiyanın “çöküşü” xəbərini alar – almaz fəallaşıblar. Xatırlayırsınızsa, SSRİ-nin çöküş öncəsi ermənilər 1985-ci ildən fəallaşmağa başlamışdılar. Siyasi meydana antisovet ideyalar buraxdılar. Hətta hakimiyyətə kommunist keçmişi olmayan Livan ermənisi L.Ter – Petrosyanı gətirdilər. Dünya düzəninə uyğunlaşaraq Saxarov kimi arvadı erməni olan dissidentlərin vasitəsiylə dünyaya “demokratik imicli millət” kimi təqdim olundular. Məqsəd çox sadə idi. “Motaldan əl çəkə bilməyən kommunistlərimizi” misal göstərərək “demokratik fikirli ermənilərin kommunist azərbaycanlılarla birgə yaşayışının mümkünsüzlüyü fikrini” dünyaya sırıya bildirlər. Hətta, erməni lobbisinin əliylə ABŞ kimi bir dövləti də aldadaraq “907-ci düzəliş” kimi bədnam bir qərar qəbul etdirdilər. Az sonra dünyanın demokrat kimi sevdiyi ermənilərin əlində rus silahları ilə və dünya demokratiyasının himayəsi ilə tarixdə misli görünməmiş hərbi cinayətlərə əl atdılar. Bizdə isə Kommunist Partiyasına yeni üzvlər qəbul etdirilir, hakimiyyət uğrunda qanlı klan mübarizəsi gedirdi. Nəticə göz önündədir. Bu gün yenə eyni ərəfədəyik, Ermənistan bu dəfə Rusiyadan “zərər çəkmiş məzlum millət” maskasıyla dünyanı aldatmağa hazırlaşır. Bu proseslərdən xəbər tutan “Кавказ плюсь” (03.05.2016) saytı “Ermənilər barədə yazı dərc edib.
Məqalədə deyilir:” 2-5 aprel Qarabağdakı məğlubiyyətdən sonra ermənilər incikliklərini nəinki Rusiyanın üzərinə tökürlər, onu əməkdaşlıq sazişinə uyğun Ermənistanı müdafiə etməməkdə günahlandırırlar. Hətta Rusiyanı ermənilərin düşmənləri olan türk və azərbaycanlılarla eyni sıraya qoyurlar. Bu gün Ermənistanda bir fikir formalaşdırılıb ki, əgər Rusiya olmasaydı, Azərbaycanı tar-mar edər, Bakını da zəbt edərmişlər. Maraqlı burasıdır ki, antirusiya mövqeyi, rusofobiya ilə, hətta erməni lobbisinin üzvü olan və Rusiya KİV-lərində işləyənlər də məşğul olurlar. “Regnum” İA redaktoru ermənidən çox ermənilik edən Modest Kolerov, baş nazir D. Medvedyev və müavini D. Raqozini az qala Ermənistana düşmənçilikdə ittiham edir. “Daha sonra sayt erməni tərəfin Azərbaycanı məğlub edə bilməyəcəyini anladığına üçüncü tərəf arayışında olduğunu yazır: “ Bu gücü ermənilər tapıb: Qərb və hər şeydən öncə, ABŞ. Vaşinqtonun da ermənilərə qarşı öz marağı var. Amerikalılar Yaxın Şərqdə öz mövqelərini möhkəmləndirmək üçün hərbi platsdarmlarını yaratmaq niyyətindədir. Bu heç də asan məsələ deyil. Reallıq da Türkiyə NATO üzvü olsa da, sərbəst siyasət yürüdür və hər tərəfdən Amerika bazaları ilə əhalətlənmək istəmir”.
Xatırladaq ki, ABŞ MKİ erməni faktorunu araşdırıb. Araşdırmada İraq məsələsində Türkiyənin bitərəf qalmasını misal gətirən müəllif yazır: “Ona görə də bölgədə yeganə tərəfdaş Ermənistan və beynəlxalq erməni lobbisi ola bilər. Çünki erməni müllətçiliyi elə bir unikal və təcəvüzkar hadisədir ki, “Böyük Ermənistan” ideyası uğrunda istənilən xalqla döyüşüb öldürməyə hazırdırlar. Şiddətli döyüşlər aparırlar. Qarşılarına maneə kimi çıxan hər kəsə bu cür şiddət uyğulamaq qeyri heç bir xalqda yoxdur”.
Əsrlərcə dövlətçilik ənənələri olmayan, “dəyərsiz, pis kompleksləri” olan, başqa xalqlara qarşı irqçi nifrət bəsləyən ermənilər üçün humanist dəyərlər yoxdur. ABŞ yaxşı anlayır ki, erməniləri ruslarla düşmən edə bilsə, ruslara qarşı onlardan mərhəmət gözləməyə dəyməz. Ermənilər Rusiya ilə məmnuniyyətlə döyüşəcək, hətta Moskva və Cənubi Rusiyasda terror dalğası yaradacaqlar, özü də bu işi İŞİD – dən də yaxşı bacaracaqlar. İŞİD — çilər Daşnakların yanında uşaqdırlar. Onlar hələ dünya terrorizmin nə olduğunu bilmədiyi XX əsrin əvvələrində Rusiya imperiyasında günahsız əhalinin kütləvi şəkildə öldürülməsi, məmurların qətlə yetirilməsinə səbəb olan terror aktlarını həyata keçirirdilər”…
Müəllif daha sonra yazır ki, Ermənistan Rusiyadan ayrılıb “Qərb seçimi” etsə, Azərbaycan təcavüz edəcək və erməni ordusu bir neçə saat ərzində məhv ediləcək. O zaman dünya erməniləri “genosid” haqqında danışmağa başlayacaqlar. ABŞ-a bəhanələr vermək üçün təxribatlara başlayacaqlar. Müəllif yazır: “Deyək ki, bir erməni şəhərində kütləvi qırğına səbəb olacaq partlayışlar törədiləcək və bunu Azərbaycanla Rusiyanın üzərinə atacaqlar. Mülki əhalinin genosidində günahlandırılacaqlar. Öz əhalisini kütləvi surətdə zəhərləyərək, bu aktı Azərbaycanın, yaxud da bu işi Gümrüdəki Rusiya bazası ilə bağlayarlar. “Rus izi” tapacaq, “ruslar erməniləri zəhərləyir” – deyəcəklər.
Bizim gözləntilərimiz bütün pis variantların hesablanmasıyla aydınlaşdırılmalıdır. Bu gün Azərbaycanın əlinə düşəcək şansı və şanssızlığı seçməmiz tutacağımız müvqedən asılıdır. Bunu tutuduğu mövqedən siyasi əqidədən asılı olmayaraq hər kəs düşünməlidir. Nə olursa olsun, biz bu əraziyə sahib olmağa bu dəfə hazır olmalıyıq.
Erməni tərəfi bu istiqamətdə ciddi axtarmaqdadır və bu işə 2014-cü ildən başlayıblar. Hazırda erməni araşdırma mərkəzləri, KİV-lər, saytlar gələcək planlarının arxtarmaqdadır. Xatırladım ki, hələ 1985-ci ildən erməni kilsəsinin hazırladığı «Böyük Ermənistan» xəritəsinə uyğun olaraq Kür – Araz qovşağınadək Azərbaycan torpaqlarının işğalı yenidən dövriyəyə buraxılıb. İllərcə bizə «Kür, Araz, Ararat» mahnısını bu səbəbdən oxudublar. Bu plan nədən ibarətdir?
İlk öncə Azərbaycan daxilində separatçı meylləri cücərdərək işğala zəmin hazırlamaq planına «Talış Muğan Respublikası» adlı qondarma qurumun cənubda yaradılması, şimalda sadvalçıların hərəkatının təşkil edilməsi və Şirvanda isə «Şirvanşah Tat bölgəsi» yaradılması planlaşdırılmışdı. Bu tələyə düşən «separatçı siçovullar» ermənilərin əsil planlarından xəbərdar deyillər. Avrosentrist yalanlarıyla özlərini «yerli xalqlar» elan edənlər, yəni kürdlər, taışlar, tatlar, ləzgilər armenoid irqinə mənsub qollar hesab edilir. Talış xalqını təhqiramiz şəkildə Sabarz Hüseynzadə adlı birinin təsdiqiylə «şimali-qərbdə yaşayan erməni xalqı» adlandırırlar. Ermənilər həyasızcasına dünyanın yarısını «armenoid» uydurma irqinə aid ediblər. Azərbaycan ərazisində yaşayan bütün etnikləri isə özləri kimi «yerli xalq» adlandırmaları ilə yanaşı onları armenoid irqinin qoları adlandırırlar. Faktı separatçı Ələkrəm Hümbətovun və onun qəhrəman talış xalqı tərəfindən qovulmuş əlaltılarının İrəvana sığınması bir daha təsdiqləyir. Bəzi erməni əsillilər bu planın içimizdəki ruporlarıdır və geniş şəbəkəyə malikdirlər.
Azərbaycanın Paskeviç tərəfindən parçalanma planının ərazilərə qeyri türkləri köçürmə ilə həyata keçirillməsini əks etdirən Rus çarına yazdığı məktublar mövcuddur. Orada əraziyə köçürülən bütün qeyri türk xalqlarının adları qeyd olunub. Sərhəd kimi nəzərdə tutulan vadi boyunca türk olmayan tayfaların yerəşdirilməsi Rusiyanın işlətdiyi bir variantdır və bu gün də Rusiya Federasiyasının xəritəsinə diqqət yetirsəniz sərhədlərin rus xalqı üzərində qurulduğunu görərsiniz (Xəritəyə baxın). Bu məkrli imperiya planında əl iti olanlar düşünməlidirlər…
Hələ Sovetlər dövründə 1989-cu ilin avqust ayında “Krunq” təşkilatının separatçı rəhbərlərindən olan Vaqif Qalstyanı tutub, guya onu axtaran “hökumətin” DTK-sına təhvil verdik. Tutulan zaman xeyli sorğuya cavab ala bildim. O, hələ o zaman Kür -Araz qovuşanadək ərazilərin erməni işğalından danışdı və hətta Şahbulaq daş karxanası üçün Erməni Ümumilli Hərəkatı fonduna 10 min manat, Papravənd daş karxanası üçün isə 3 min manat pul ödədiyini demişdi. Bu sözdən sonrakı sualıma “bizə belə söyləyirlər”- dedi. Erməni kilsəsi bu plana 1920-ci ildən can atırdı. Zəngəzur, Göyçə, Dilican dərəsini Sovet hökumətinin köməyi ilə əldə etdilər. Şınıx dərəsinin məsələsində və Qarabağın dağlıq əraziləri məsələsində isə Azərbaycan rəhbərliyi onlara qarşı dura bildi. Sonralar isə ərazilərimizi hektarlarala almağa başladılar.
Həmin sənədə görə müharibə variantı Qorbaçovun gəlişiylə yeniləndi və iri miqyaslı işlərə start verildi. Hazırda da eyni problem, eyni plan qüvvədədir. Ermənilərin əksəriyyəti bu plandan xəbərdardır. Azərbaycan və Gürcüstan torpaqlarının işğalını nəzərdə tutan bu planı erməni kilsəsi himayə edir. Hetq.am (27-28 aprel ) saytı bir jurnalistin Qarabağ probleminin həlli ilə bağlı təklifini qeyd edib. O, problemin tupikdən çıxması üçün 3 variant təklif edib.
Birinci variant kimi, Moskvanın sülh məramlılarını yerləşdirmək üçün guya Ermənistandan güzəştlər tələb etdiyini və Qarabağın de yure Azərbaycanın tərkibində qaldığını və müstəqil bir statusa (muxtar vilayət kimi malik olmasını, nəticədə Azərbaycanın AvroAsiya İqtisadi İttifaqına və KTMT-yə qoşmaq istədiyini qeyd edib. Müəllif yazır: “Rusiya hazırda o vəziyyətdə deyil ki, Azərbaycanın iqtisadi və enerji azadlığını və balanslaşdırılmış xarici siyasət kursuna nəzarət edə bilsin. Sonuncu həmişə alternativ bir türk vektoruna malikdir. Elə indi də bundan Moskva əleyhinə şantaj kimi istifadə edir ki, Dağlıq Qarabağı niyə geri aldın? Rusiya heç KTMT-nin üzvləri olan Belorus və Qazaxıstana nəzarət edə bilmir. Onlarla “virtual” ittifaqda olsaq, Bakı tam nəzarətsiz hərəkət edəcək...
Bu variant erməni hökuməti üçün müzakirə mövzusu belə olmamalıdır.”
Müəllif ikinci variant kimi, “ermənilərin stabilləşmədən çox müharibəyə adaptasiya olunduğunu” yazır. 1994 -1995 sazişinin möhkəmləndirilməsinin tərəfdarı olduğunu və Azərbaycana günaşırı erməni ordusunun gücünü nümayiş etdirməyi təklif edərək yazır: “Bu variantı seçmək isə Bakının təxribatlarına uyaraq onun diqtə etdiyi oyunu oynamaq deməkdir. Bu zaman Ermənistan öz ehtiyyatlarını rəqibin qarşısının alınmasına xərcləyəcək. Azərbaycan isə bahalaşan neft gəlirləriylə öz itkilərini bərpa edəcək. Bu cür qarşıdurmadan erməni tərəfin nə indi, nə də gələcəkdə maliyyə resursları, nə də insan potensialı yoxdur. Bakı, həm də Türkiyənin yardım edəcəyindən qorxaraq Rusiyanın intensiv şəkildə İrəvana hərbi texnika və sursat təminatında tərəddüdlər olacağını anlayır. İki gün öncə KTMT-in Baş katibi N. Bardyuja dəqiq açıqlama verdi.
Müəllif 3-cü variant kimi mövcud erməni planının üzərinə gəlir. Savaşı Azərbaycanın iç ərazilərinə daşımaq üçün ildırım sürətli müharibə və möhkəmlənərək silsiləli müdafiə xəttinin yaradılmasını təklif edir.
Müəllif yazır: “Bu variant iki vəzifəni həll etməlidir. Birincisi, yeni status – kvo və beynəlxalq ictimaiyyətə çatdırmalıyıq ki, məsələni məntiqlə erməni tərəfin tələblərinə uyğun həll etsin. İkincisi, biz onlara diqtə edəcəyik ki, Azərbaycan Ordusu güclü deyil, ölkə rəhbərliyi xalqı aldadıb. Cəmiyyətdə bu ictimai narazılıq və qorxu yaradacaq. Xalq Ermənistandan deyil, hakimiyyətdən hesab soracaq. Cəbhədəki məğlubiyyət ölkədə separatçı meylləri oyandıracaq və ölkəni parçalama təhlükəsi qarşısında qoyacaq: «Bu senarini seçdiyimiz zaman iki faktora nəzər salmaq lazımdır. Birincisi, şaiyələr yayıldıqdan sonra müxalifət hakimiyyəti “günah keçisinə” döndərməlidir. Daxili siyasi çəkişmələr düşməni zəiflədər. Birinci Qarabağ savaşında analoji tədbirlərnin həyata keçirilməsi erməni tərəfinin qələbəsində mühüm rol oynamışdı».
İkinci fakt isə, fakt qarşısında qoyulmuş ATƏT həmsədrləri lokal müharibənin regional müharibəyə, hətta dünya müharibəsinə çevrilməsinin qarşını almağa, “alovu” söndürməyə çalışacaqlar. Hazırda bu savaşa AB-nin də, ABŞ –ın da, Rusiyanın da marağı var. Onların işə qarışması ilə uzun, qanlı və ehtiyyatlarımızı tükədən bir müharibədən qaça bilərik. Ermənistanın hərbi – siyasi rəhbərləri bu məsuliyyəti öz üzərlərinə götürəcəyini söyləmək çətindir” …
Lakin müəllif aldıqları son dərsi yada salaraq tərəddüdlə deyir: “Ermənistan Qarabağ məsələsində uzun müddət bu tupikdə qala bilməz. O, təcili qərarlar qəbul etməlidir”. Digər tərəfdən imkan vermək olmaz ki, Azərbaycan qərar qəbul etsin”. Bu erməni tərəfinin indiki mövqeyidir.
Göründüyü kimi Azərbaycan Ordusunun son həmləsindən müvazinətini itirmiş erməni cəmiyyətinin hələ də “Kür – Araz arası ərazilər” sevdası başlarındadır. Onların 1994-cü il yaz hücumunu Qapanlı istiqamətində rəhmətlik S. Həmidov pozdu. Ermənistanın psevdo “qəhrəmanları”, “körpə qatilləri” yaranmaqda olan bir orduya qarşı deyil, Qafqazın ən güclü ordusuna qarşı döyüşəcəklərinin artıq fərqinə varmalıdırlar.
Silahlı Qüvvələrimizin Ali Baş Komandanı onlar üçün qırmızı xətti bəyan edib “Ölmək istəmirlərsə, bizim torpaqlardan dəf olub getsinlər”.
Bu gün məlum qruplar millətə təslimçilik ruhu aşılayaraq bizləri döyüşə bilməməkdə günahlandırırlar. Əslində ordusu olmayan və silahsız bir xalq daxildəki xainlərini təmizləmədən 4 imperiya ilə savaşıb onların mənfur planlarını poza bildi və bu gün biz varıq. Daha güclüyük Bircə faktı deyim ki, bu xalqa elan edilsə ki, bir erməni tutub gətirənə 100 USD (ABŞ dolları) mükafat verilir, bircə aya bütün İrəvanı boşaldarıq. Narahat olmayın yüzlərlə Mübarizdən ermənini biz özümüz qoruyuruq və yüzlərlə variant bizləri Xankəndinə aparmağa səsləyir…
(Ardı var)
23 aprel 2019-cu illər
P.S. Bu yazılar təkrar yayınlanır. 2017-ci ildəki mətnlərə azca əlavələr edilib.