İnsan həyatı və azadlığı dünyanın ən dəyərli, ən vacib şeyləridir, bunun üçün istənilən qiymət ödənilə bilər. Bu baxımdan 15 məhbusumuzun vətənə qayıtmasını qeyd-şərtsiz alqışlamalı və bu oğlanların ailələri ilə birlikdə sevinməliyik.
“Qəhrəmandır-qəhrəman deyil” müzakirəsini çox bəyənmirəm: Kompüter arxasında oturarkən belə mühakimə yürütmək asandır. Təbii ki, sövdələşmə olub və bu sözdən qorxmaq lazım deyil. Bakı məhkəməsi təbii ki, müstəqil deyil və bizim oğlanları 6 ay, 6 və ya 60 il də cəzalandıra bilərdi, hər halda bunlar qanunsuz qərarlar olardı. Müqavilə, yəqin ki, ondan ibarət idi ki, hərbi əsirlərə vətənə qayıtmaq üçün müəyyən müddət veriləcək, bunun müqabilində Azərbaycan tərəfinə Füzuli və Zəngəlan rayonlarının minalanmış sahələrinin xəritələri veriləcək. Mən bütün hallarda hakimiyyət haqqında mənfi fikirlər yazmağa borclu olmadığım üçün fikrimi bildirəcəyəm. Bu qiymət hərbi əsirlərin qaytarılmasına dəyərdi. Tənqid mövzusu sövdələşmə yox, əsgərlərimizin əsir düşməsi olmalıdır.
Noyabrın 10-dan sonra onları (S)artsaxdakı Xtsaberd və Xin Tager qəsəbələrinə kim göndərdi? Niyə göndəriləndən sonra bu qəsəbələrin sakinləri daxil, heç kim onların qarşısını kəsmədi və necə oldu ki, atəşkəsdən sonra, təmas xətti yaradılandan sonra bu yaşayış məntəqələri düşmənin əlinə keçdi?
Yeri gəlmişkən, 44 günlük müharibə zamanı əsgərlərin səngərlərə aparılaraq köməksiz buraxılması hallarının da olması barədə xəbərlər yayılıbmı? Təbii ki, dövlət ciddi mötəbər komissiya yaratsa və bütün bu suallara cavab versə, yaxşı olardı. Amma reallıq çox uzaqdır. Əgər yeni parlamentdə və ya başqa yerdə belə bir komissiya yaradılsa, o zaman bu, dövlət komissiyası deyil, hökumət komissiyası olacaq və onun nəticəsi də əvvəlcədən bəllidir: Onik Qasparyan, Levon Mnatsakanyan, Movses Akopyan, Vitali Balasanyan, Seyran Ohanyan, Tatoyan və katolik iqamətgahı, yəni Nikol Paşinyandan başqa hər şey üçün Arman günahkardır.
Belə bir nəticəyə gəlmək üçün heç bir komissiyanın yaradılmasına ehtiyac yoxdur. Əgər problem həqiqəti üzə çıxarmaqdadırsa, bu hakimiyyət dövründə bunu diqqətlə gizlədəcək və növbəti hakimiyyət həqiqəti üzə çıxarmaq üçün heç bir səy göstərməyəcək, öz siyasi gündəmini rəhbər tutacaq. Və əgər bu gün problem ictimai rəyə təsir etməkdirsə, onda vətəndaşların əksəriyyəti artıq əmindir ki, diplomatlar və generallar aldadılıb, “yazıq Nikola” xəyanət ediblər və buna görə cəzalandırılmalıdırlar.
Əlavə tanıtım səyləri tələb olunmur. Bəs məğlubiyyətlə bağlı həqiqət nə vaxt deyiləcək? Yalnız indiki müxtəlif düşərgələrin oyunçuları arenanı tərk edəndə?
Mənim hesablamalarıma görə, 20-30 ildən sonra…
Aram ABRAHAMYAN, aravot-ru.am