Şair-publisist, ictimai xadim. “Tərəqqi” medalı və «Sülh səfiri» mükafatçısı, AYB-nin, AJB-nin, YAP-ın “ƏSİLZADƏLƏR MƏCLİSİ”nin üzvü, AVMVİB-nin müşaviri, “Vedibasar” qəzetinin redaktoru. Ədəbi ictimaiyyətə daha çox Qərbi Azərbaycan mövzusundan və Qarabağ müharibəsindən bəhs edən əsərləri ilə tanınır. Yaradıcılığı “Heydər Əliyev-100”, “Böyük Zəfər”, “General Həzi Aslanov”, “AVMVİB-25”, “Xurşidbanu Natəvan”, “Vətənpərvərlik işində xidmətlərinə görə” I dərəcəli “Hacı Zeynalabdin Tağıyev”, “Milli Ordu-100”, “Böyük Vətən Müharibəsi-75”, Moskva diasporası tərəfindən isə “Xeyirxahlıq və mərhəmətinə görə”, «Fəxri xatirə» medallarının mükafatçısıdır. Bir sıra dövlət tədbirlərinin təşkilatçısı və iştirakçısı olan Nəsibə xanım müxtəlif diplom, fəxri fərman və ödüllərə layiq görülüb. O, 15 kitabın, 100-ə yaxın mahnının müəllifidir.
Nəsibə xanımın şeirlərindən bir neçəsini oxucularımızın diqqətinə çatdırırıq!
VƏTƏN AŞİQLƏRİYİK
Torpağa Kəbə dedik, ağ libasa büründük,
Azadlığın yolunda bir öldük, beş dirildik.
Öpüb bayrağımızı, anda sadiq qalmışıq,
Xocalı yarasının qisasını almışıq.
Fəxrimiz, qürurumuz, ürəyimiz Vətəndir,
Arzumuz, istəyimiz, diləyimiz Vətəndir.
Vətənin göylərini qoy almasın duman, çən,
Fəda olsun canımız, təki sağ olsun Vətən.
Sərkərdəmiz «Vur!» dedi, düşmən bağrını dəldik,
Ali Baş Komandana sədaqətlə yüksəldik.
Millətin duasıyla yetdik qalibiyyətə,
Dünyanı heyran etdik bu əzmə, bu vüsətə.
Koroğlunu, Babəki, tarixi saldıq yada,
Hər zəfərdən möhtəşəm zəfər çaldıq Şuşada.
Hökm etdi rəhbərimiz: Şuşa Azərbaycandır!
Durmuşuq xidmətində, hökmünə can qurbandır.
Vətən, millət unutmaz torpağa can verəni,
Ay-ulduzlu bayrağa «kəfənimdir» deyəni.
Min-min qazi yetirdik, min-min igid itirdik,
Vətənin üzərindən dərd-bəlanı götürdük.
Qaziləri öymüşdür uca, müqəddəs «Quran»,
Qazi «Vətən Aşiqi» hər biri bir qəhrəman.
Biz Azərbaycan adlı bir can aşiqləriyik,
Biz Türk sevdalısıyıq, Turan aşiqləriyik.
Vətən aşiqləriyik!
Vətən aşiqləriyik!
Şanlı Ordum Zəfər Çaldı!
Azad oldu Qarabağım
Xəbər yetdi Xan Rəvana.
Gülür müqəddəs bayrağım,
Yol alırıq İrəvana.
Hoydu dəlilərim, hoydu!..
Yeridik düşmən üstünə.
Dağlar sıyrıldı dumandan,
Gün düşdü çəmən üstünə.
Ay-ulduzla butasıyla
Dalğalandı ulu Bayraq.
İgidlərin hünərinə,
Alqış dedi ana Torpaq.
Ulu Rəhbər-xan Bayandur,
Dəmir Yumruq-Oğuz Xaqan.
Şanlı Ordum zəfər çaldı,
Öygü gəldi Atilladan.
Torpağın şah damarında,
Şəhidimdir nəbzi vuran.
Göy səmaan şəfəq yağdı,
Gülümsədi qoca Turan.
Gülümsədi elim, obam,
Gülümsədi Azərbaycan.
Vətənin son hecasına,
Həkk olundu yeni bir «can!»
Mən də o kənddən….
Elimiz, obamız, kəndimiz birdi,
Bizlər də birləşib,
olmuşuq sirdaş.
O yerlər, o yurdlar ocaqdı, pirdi,
Mən də o kənddən, o kənddən qardaş.
Göynəyir burnumun ucu o kəndçün,
O çolçün, çəmənçün, bərəyçün, bəndçün.
Neynirəm yag- balı, ölləm o qəndçün
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
Getmək istəyirəm Avşara sarı,
Boylanam Xalsaya bir kərə barı.
Görən sovulubmu heyvası, narı,
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
Hər tərəf susubdu, təbiət almış,
Əzətin bagının armudu kalmış.
Qərib quş lələyin Agrıda salmış
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
Bir kərə gedəydim Şidli yoluyla,
Tamlanaydım o ag, qara balıyla.
İslanaydım yagan yagış, doluyla,
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
İçim yanır, gözü leysan aparır,
Ömürdən günləri illər qoparır.
Yenə varlıgımı həsrət, qəm sarır,
Mən də o kənddənəm, kənddən qardaş.
Kaş olaydım qızılgülün butası,
Sovuşaydı elin — günün xətası.
Ay Xalsanın Şidli adlı qudası
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
Qəriblikdə yaman dolub ürəyim,
Dadını itirib düzüm, çörəyi.
Könlümfə yurd salıb arzu — diləyim,
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
«Taharın armudu», «Əsgərin tutu»
Hər tərəf sir dolu baglı bir qutu.
Çagırım rəisi, partkomu, sudu?
Mən də o kənddənəm,o kənddən qardaş.
Otaraydı qoyun quzu uşaqlar,
At çapaydı Dəvəliyə qoçaqlar
«Güllə — güllə» atıb qaçan qaçaqlar
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
Alışa bilmirəm qürbətdə dəbə,
Meylini salındı canım da həbə.
Könlüm xatirələr toxunmuş gəbə
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş.
Harda bir ürəyi xallanmış görsən,
Çöhrəsi, gül üzü allanmış görsən.
Həsrəti gözündən sallanmış görsən
Yaxınlaş, söylə ki gəl quraq bardaş
Mən də o kənddənəm, sən də a qardaş.
Mən də o kənddənəm, o kənddən qardaş!
MÜBARƏKDİR ZƏFƏRİM
Ulduzuma ağuş açan Ayımdı,
Mavi səma qürur çəkən boyumdu.
Babam Qorqud ozanımdı, soyumdu
Gülür Vətən, gülür kəndim, şəhərim,
Mübarəkdir, mübarəkdir zəfərim!
44 günlük qəhrəmanlıq dastanı,
Heyran etdi el-aləmi, dünyanı,
Azərbaycan — qələbənin ünvanı.
Öndə durub dəmir yumruq rəhbərim,
Mübarəkdir, mübarəkdir zəfərim!
Dağım-daşım bahadırlar səngəri,
Basılmazdır Azərbaycan əsgəri,
Duamızdır el-obanın nəzəri.
Əbədiyyət soraqlıdır səhərim,
Mübarəkdir, mübarəkdir zəfərim!
Bu xoş günüm Haqdan paydı, bağışdı,
Dil əzbərim ərənlərə alqışdı,
Eşqim, sevgim torpağıma naxışdı.
Bu sevgimdə səadətdir bəhərim,
Mübarəkdir, mübarəkdir zəfərim!
VEDİMİZƏ
Hanı o baxça lar, hanı o baglar,
Hanı o dərələr, hanı o daglar
Xəyala dönübdü bəxtəvər çağlar,
Vedimə qaytarın, qaytarın məni.
Qonaq qardaş bircə kərə dolan gəl,
Süfrəsi nemətlə bol Vedimizə.
Gör bir haralarda düzəlib gəlir
Karvan Vedimizə, yol Vedimizə.
Dünyamızı heç də yiyəsiz sanma,
Namərdin adını mərd üçün anma.
Özgəyçün dogulub özgəyçün yanma,
Dogul Vedimizə, öl Vedimizə
Sevib çiçəyinin, sevib gülünü
Eşit ləhcəsini, eşit dilini
Öyrən tarixini, lap keçmişini..
Biləsən neçədir, yol Vedimizə
Əsən külək, dəli rüzgar aglama,
Dolandın yer göyü ayaq saxlama,
Yenə ürəyimə qara baglama
Səhər mehi olub, dol Vedimizə.
Göy donlu Agrının başına qurban
Aysız günsüz keçən yaşına qurban,
Ay qardaş atılmış qaşına qurban,
Yenə agı deyir el, Vedimizə.
Yoxdu bərabəri, tayı bu yerin
Torpagı, havası, suyu da sərin
Şıkərdi, şirindi payı bu yerin
Gələn söyləyərdi «bal» Vedimizə
Məlhəmdi dərdimə gülümsər üzlər
İncə dodaqlarda süzülən sözlır
Açıbdı Lalələr, bəzənib düzlər
Nə gözəl yaraşır al Vedimizə
Namərdlər əlimdən aldı çörəyi,
Gülmədi könlümün arzu diləyi
Min yerə böldülər neçə ürəyi
İndi aglar olub, qal Vedimizə
Əzabı zülüm batır, ay Allah
Məni öz yurduma yetir, ay Allah
Qəzanı qovganı götür, ay Allah
Mehri məhəbbəti sal Vedimizə
Yagdı başımıza amansız dolu
Haraya səslədi sag ilə solu
Bagladılar bizə uzanan yolu,
Aclıq qonaq oldu, bol Vedimizə.
Göz yaşımız axar oldu silmədik,
Nə bişirdik, necə yedik, bilmədik.
Bayram oldu danışmadıq, gülmədi,
Qan qada gətirdi il Vedimizə
Yollarını zaman zaman yazıblar,
Ömrümüzə ölüm hökmü yazıblar
Öldürməmiş məzarı da qazıblar
Xəbər gətiribdi yel, Vedimizə
Çox dolandı döndük dərdin başına,
Namərd qiymət qoydu mərdi başlna
Baxıb torpağına, baxıb daşına
Nəgmə deyəcəkdi dil Vedimizə
Barlı payız qərib quşa köç dedi
Özün üçün isti yuva seç dedi
Çaylar daşdı bəndlər məndən keç dedi
Dərd bəla gətirdi sel Vedimizə
Alışıram bir Arzuyla yanıram,
Olanı keçəni tez tez anlram.
Buna varlıgımtək mən inanıram,
Bir gün yıgışacq, el Vrdimizə
HANI O QONAQ?
Biz zaman gələrdin qonşuma qonaq,
Ətrin bürüyərdi cığırı, yolu.
İçərişəhərin dar küçələri
Səni qarşılardı – izdiham dolu.
Sənin gəlişinə yol sevinərdi,
Al-əlvan açardı döngədə güllər.
Hənirtin gələndə, xoş nəfəsini
Sınıq pəncərəmdən yollardı yellər.
İndi min-bir rəngdə yansa da çıraq,
Könlümün zülməti küçəmizdədi.
Hardadı o ətir? Hanı o qonaq?
Həsrətin sürəti gecəmizdədi,
Könlümün zülməti küçəmizdədi.
GECƏNİN SEHİRİNDƏ
Mən aşiq, divar ağlar,
Daş ağlar, divar ağlar,
Gözü yolda qalanın
Könlündə qubar ağlar.
Mən səni sevirəm dəlilər kimi,
Leyli də, Məcnun da yalan olubdu.
Yuxum ərşə qalxıb, göyə çəkilib,
Könlümün gülzarı talan olubdu.
Nə aça bilirəm, nə bükə billəm,
Bu eşq ürəyimdə fəryad qoparır.
Nə ağlaya billəm, nə gülə billəm,
Məni məndən alıb hara aparır?
Gəl qoyum başını dizimin üstə,
Danışım, sevinim, gülüm, ağlayım.
Söz demə, əzizim, sözümün üstə,
Eləcə köksündə coşum, çağlayım.
Şahidim bu gecə, bir də ulduzlar,
Ay baxır üzümə, o da paradır.
Məni duya bilməz o vəfasızlar,
Qəlbim paramparça, könlüm yaradır.
Sən duy nəfəsimi, duy ki, ruhumu,
Sarılım boynuna, qoxlayım səni.
Qoy elə sevim ki, ölüm dərdindən
Eşqimlə sinəndən oxlayım səni
Əbədi məhəbbət məbədi quraq,
Bu dastan nəğmətək düşsün dillərə.
Soyuqda, sazaqda keşikdə duraq,
Xəbəri yayılsın bütün ellərə.
Məndən nəğmə istə, məndən söz istə,
Yazım sətir-sətir, bənd-bənd oxuyum.
Məndən alov istə, məndən köz istə,
Adına min türlü çələng toxuyum.
Səninlə başlayır ruhun nəğməsi,
Səninlə titrəyir ürək telləri.
Sən verdin könlümə eşqi, həvəsi,
Əsdi ürəyimdə sevda yelləri.
Her sabah, hər axşam səninlə, inan,
Dünyanın bəxtəvər bəndəsi oldum.
Çağladı könlümdə məhəbbət, ilham,
Sənin eşqin ilə xəyala daldım.
Göylərdən pay gəldi sevən könlümə,
Ay mənim başımın müqəddəs tacı.
Işıq oldun, nur ələdin ömrümə,
Sənin əlindədir dərdin əlacı.
Bu dərddən yer bezib, göy də ağlayır,
Nə ünüm yetişir, nə səsim çatır.
Nəsibə səninlə dastan bağlayır,
Gecənin sehirində arzular yatır.
SƏSLƏ MƏNİ
İnanıb hər sözünə mən,
Düşdüm sənin izinə mən,
Bu sevgidə xəzinə-mən.
Sınama çox dərslə məni,
Harda olsan, səslə məni.
Zaman keçir, il dolanır,
Saç ağarır, göz torlanır.
Oturub-durmaq zorlanır,
Dəyişmə bir kəslə məni,
Harda olsan, səslə məni.
Keçdi sənin də növrağın,
Sən payızsan, mən yarpağın.
Ya səninəm, ya torpağın,
Al qoynuna, bəslə məni,
Harda olsan səslə məni.
SƏN ELƏ AŞIQSAN , MƏN SƏNƏ AŞİQ
Respublikanın Əməkdar mədəniyyət işçisi, müğənni — aşıq, dəyərli sənətkarımız Solmaz xanım Kosayevaya
Barmağın kəpənək, pərdələr çiçək,
Çəkirsən şəhdini güllərin, aşıq.
Bu, nə məhəbbətdir, bu, nə sevgidir?
Saza sarmaşıqdır əllərin, aşıq.
Söz ürəkdən qopdu, saz oldu qopuz,
Uca ülviyyətlə ürəyin birdi.
Çıra qəfəsində səni düşündüm,
Ulu Qorqud Ata yuxuma girdi.
Qurbani ustadın bənövşəsi — sən,
Qəribi dəryadan səsin çıxardı.
Sazın tellərinə qarışdı saçın,
Hüsnün solub-sönməz axar-baxardı.
Şəbnəmdən süzülüb, pətəkdən çıxıb,
O tuti dilində söz olaydım kaş.
Mehrinə, sevginə ürəyim atır,
Köksünün üstündə saz olaydım kaş.
Bir solmaz çiçəksən adına layiq,
Abbasın butası Gülgəz Pərisən.
Dilqəmin, Kərəmin közü, atəşi,
İlahi sevginin səmənbərisən.
Sənin yədi-beyzan xoş avazındır,
Ömrünə ziyadır Turani işıq.
Ürək ürəyə tən, sevgi sevgiyə,
Sən elə aşıqsan, mən sənə aşiq.
