Qurban VAHİDOV
PEG Siyasi Ekspert Qrupu, araşdırmaçı analitik
“Ermənilərin heç zaman dövlətləri olmamışdır. Onlar Vətən hissi və siyasi bağlar ilə bağlı deyillər. Erməni vətənpərvərliyi yalnız yaşayış yeri ilə bağlıdır ”.
Gevorg Aslan, «Ermənistan və ermənilər», 1914.
Siyasi elitanın “müəyyən bir zaman kəsiyində tarix bu və ya digər bir formada təkrarlanır” ifadəsi günümüzdə öz təsdiqini tapır. Düz 151 il bundan əvvəl 1870-ci ildə İngiltərə və Almaniya erməniləri Osmanlılara qarşı qızışdıraraq “Böyük Ermənistan” yaradılmasına kömək edəcəklərinə söz vermələrinə baxmayaraq az müddət sonra vədlərini unutdular. Çünki hər ikisi “erməni maşasından” istifadə edərək, iqtisadi maraq güdür və Osmanlı ərazisi olan Yaxın Şərqə soxulmağa can atırdılar. Belə də oldu, ingilislərə Livan və Suriyada ticarət aparmağa, almanlara isə Mosul dəmir yolunun tikintisinə icazə verildi. İstədiklərini alandan sonra “erməni məsələsi” müəyyən bir vaxtadək unuduldu.
İkinci Qarabağ müharibəsini biabırcasına uduzan erməni faşizmi dünya gücləri arasında özlərini “məzlum” göstərərək yenidən fahişə kimi ucuz qiymətə satmaq istəyirlər. Ermənistan Milli Elmlər Akademiyası Şərqşünaslıq İnstitutunun elmi direktoru, akademik Ruben Safrastyan: “Bu tendensiya istiqamətində bir sıra müvafiq göstəricilərin olduğunu nəzərə alaraq, ABŞ-ın tezliklə Türkiyə və Azərbaycana təzyiq göstərəcəyini gözləyirəm” deyə yazır.
«ABŞ-ın Türkiyəyə münasibətdə mövqeyinin sərtləşməsi halında, bu cür göstəricilər arasında təkcə S-400 OTRK-ni əldə etmək üçün Rusiya ilə müqaviləni deyil, ümumiyyətlə, Ankaranın davranışını da qeyd edərdim. Vaşinqtondakı siyasi elitanın müəyyən sayda təmsilçisinin, Türkiyənin ABŞ-ın müttəfiqi olaraq öhdəliklərini tam yerinə yetirməməsi barədə nəticəyə gəldiyini» söylədi.
Açıq və net şəkildə R. Safrastyan “istiqamət” ABŞ-a yönlənməni müdafiə edir, Ermənistan və “Artsax” probleminin həlli (işğalı) məsələsinin nicatını ermənipərəst konqresmenlərdə axtarır.
Ermənilərin (hay) ən çox məşkunlaşdığı ikinci ölkə Rusiyadar. Baxaq görək, rus elitasına sızmış ermənilər nəyə nail olmağa çalışırlar?
Bir neçə yüz ildir ki, ermənilər özlərini Rusiyanın maraqlarının qoruyucusu kimi qələmə verirlər. Lakin tarix sübut etmişdir ki, ermənilər öz mənafelərini başqa dövlətin mənafeyindən üstün tutur, məqsəd və hədəflərinə çatmaq üçün həmən dövlətin üstünlüklərindən istifadə edir. Bu yolda onlar hər cür xəyanətlərə hazırdır.
Bu, Çar Rusiyası dövründə, Sovet hakimiyyətinin formalaşması dövründə, Sosializm və Soyuq müharibə dövründə bu cür olmuşdur
Rus mediasında ermənilərin üstünlük təşkil etməsi nəyə gətirib çıxarır? Bu gün nə görürük? Ermənilər əslində Rusiyadakı medianın və informasiya məkanının yaxşı bir hissəsini ələ keçiriblər. Rus qəzetlərində, onlayn nəşrlərdə və televiziyalarda geniş şəkildə təmsil olunurlar. Üstəlik, ermənilərin Rusiya media məkanındakı hakimiyyəti, istifadə etdikləri manipulyasiyalar ictimai şüuru idarə etmələri üçün rahat şərait yaradır. Onlar bu tribunadan istafadə edərək aktiv şəkildə antitürk təbliğatı aparırlar.
Artıq “Rus millətinin şanlı nümayəndələri” nin (özlərini belə adlandırdıqları) — Mirzoyan, Baqdasarov, Simonyan, Kurqinyan, Keosayan və başqalarının — Birinci Kanal efirində Rusiya «dövlətinin mənafelərini sarsılmaz şəkildə» qoruduqlarından çox yazılmışdır. Onların məqsədləri Rusiya, Azərbaycan və Türkiyəni biri-birlərinə qarşı qoymaq, mümkün qədər çox anti-Azərbaycan, anti-Türk yalanı səsləndirmək və rus içtimaiyyətində “işğalçı” obrazı yaratmaqdır.
Rusiya ictimai xadimi Aleksandr Fomenkov bu məsələyə dair bir şərhində İvan Mixayloviç Mayskinin (1932-1943-cü illərdə Böyük Britaniyadakı səfiri) xatirələrindən sözlər gətirmişdir.
“1943-cü ildə Mayski Avropada müharibə getdiyi bir vaxtda Moskvaya gəlmək üçün digər marşrutlardan istifadə edirək Yerevan şəhərinə gəlir. Səfiri Ermənistanın birinci katibi qarşılayır (soyadını xatırlamıram) və İvan Mixayloviç Mayski ilə söhbətində Ermənistan SSR başçısı bu sözləri deyir: Deyesen almanlar sizləri əməlli-başlı əzirlər?. Bunun nə demək istədiyini başa düşürsünüzmü? Bu, artıq Ermənistanın özünü Rusiya və SSRİ ilə bir yerdə görməmək kimi fikrin göstəricisi idi. Eyni zamanda Sovet İttifaqı Respublikalarından biri olmağı və əlverişli bir anda almanların yanında olmaq üçün fürsət gözləyirdilər. Mayskiy bu sözlərdən titrədiyini yazır. Onlar sadəcə “rus kütlüyündən” məharətlə istifadə ediblər. Bu gün həmin ermənilər İrəvan küçələrində Rusiya bayraqlarını yandırırlar. Televiziya ekranlarından isə rus-erməni dostluğuna təriflər oxumağa davam edirlər” dedi.
Erməni diasporunun öz fəaliyyətini Ermənistanın iqtisadi-sosial problemlərinin həlli istiqamətinə yönəltmək əvəzinə, könüllü olaraq böyük güclərin əlində alət olmağı daha üstün görür. Bütün bunlar onun göstəricisidir ki, ermənilərin heç bir zaman dövlətləri olmayıb və dövlətçilik ənənələri mövcud deyildir. Erməni (hay) tarixçisi P. Kerop Patkanov da bu fikri təsdiqləyir: “Ermənistan bir dövlət olaraq bəşəriyyət tarixində heç bir əhəmiyyətli rol oynamadı. Onun (“erməni” müəllif) adı bir coğrafi termin idi”. P. Kerop Patkanov. Van kitabələri və onların Orta Asiya tarixi üçün əhəmiyyəti. 1981, s. 36-37. Magdi Neyman, «Ermənistan» kitabından., 1899
Sosial, siyasi, iqtisadi səviyyəsindən asılı olmayaraq heç bir erməni icması gələcəkdə özünə, xalqına güvənməyi düşünmür. Bu təsadüf deyil! Hamı yaxşı bilir ki, heç vaxt bir erməni dövləti olmayıb. Bolşevik Rusiyasının Qərbi Azərbaycan torpaqları hesabına yaratdığı Ermənistan isə dotasiya hesabına yaşayan respublika olmuşdur. Faktiki olaraq onu dövlət saymaq mümkün deyil.
Diktator, xain, işki düşkünü (əyyaş) Boris Yeltsin və Rusiya ordusu olmasaydı, erməni separatçıları və işğalçıları heç vaxt bir qarış Azərbaycan torpağını da ələ keçirə bilməzdilər!